Vrouwlief keek in mijn doosje en zag dat ze allemaal echt rood waren. “Ik dacht dat jij wel moeite zou hebben met het plukken, omdat je kleurenblind bent”. Wel kleurenblind, maar niet dom. Daarom liep dochterlief zo dichtbij mij om de aardbeien in mijn doosje te doen! Een prachtige ervaring dat aardbeien plukken….voor een keertje dan.

En misschien wel het allerbelangrijkste, de aardbeien smaken werkelijk fantasties!! Ook in de avond!

Opnieuw was het weer een bijzondere dag aan het einde van het jaar. Prettige jaarwisseling en goede gezondheid toegewenst aan iedereen voor 2024!

En heel veel verse aardbeien!!

26 November 2023

WAT EEN START!! ……..of niet?

Als je moeder samen met je broertje, vrouw en kids, een weekendje naar een kerstmarkt ergens in Duitsland zijn, inclusief overnachting en dus voor het eerst niet live de Formule 1 race kan zien, dan vraagt dat om een actie vanuit melbourne. Er kwam Donderdag nog wel het verzoekje van moeders; “Niets zeggen hoor. We kijken de race direct als we terugkomen uit duitsland. We nemen de race op en zijn Zondagavond thuis.”

Allemaal logisch. Zojuist is de Formule 1 race van start gegaan en tot nu toe gaat alles voorspoedig.

Mijn eerste whatsapp berichtje, zogenaamd vergeten dat ze nog ergens in Duitsland zijn of misschien wel ondertussen terug naar huis.

1e bericht om 14.14 uur nederlandse tijd:

Wat een start!!! Tering wat een klap he!!! Echt niet normaal! En dan kruipt die eikel wel gewoon uit zijn auto en zit Lando Norris nog steeds klem! Als dat maar goed komt. Ziet er ernstig uit. Ook die andere 2. Gelukkig Max niets behalve dan de auto. Logisch dat het een rode vlag is. Maar liefst 11 auto”s er in de eerste ronde er gelijk uit, dat zie je niet vaak meer. Lijkt Spa 1998 wel, weet u nog wel? Met Jos Verstappen erbij. Hoop dat Riccardo nog verder kan.

Het blijft stil.

U weet dat het niet klopt wat ik schrijf, maar Moeders en de andere bij haar weten dit dus niet.

Het 2e berichtje wordt gestuurd om 14.20 uur:

“ Shit. Witte doeken erom heen is nooit goed. Op Twitter heeft iemand zojuist een foto geplaatst met zijn hoofd half uit de cockpit. Ik vrees het ergste.”

Het blijft nog steeds stil. En met 1 vinkje bij de Whatsapp berichtjes is het duidelijk dat Moeders in Duitsland haar mobiel uit heeft gezet. Dat geeft mogelijkheden voor meer!

Mijn 3e berichtje wordt gestuurd om 14.25 uur:

“Je ligt toch niet weer te slapen op de bank? WAKKER WORDEN!!!”

Het is zeker, weer 1 vinkje dus het is wachten totdat de berichten binnen gaan komen op de mobiele telefoon van Moeders.

We zitten ondertussen in ronde nummer 17 en alle Formule 1 coureurs rijden nog in Abu Dhabi. Maar moeders wordt anders geinformeerd met een kulverhaal. Iedereen weet het, behalve de Kerstmarkt bezoekers.

Mijn 4e berichtje (met nog meer drama):

“Ze zeggen hier op de Australische TV dat de Medici helicopter is opgestegen om beide coureurs op te halen. Zal waarschijnlijk gaan landen op de baan. Ook nog steeds geen herhaling op TV en dat is slecht nieuws. Monteurs die huilen. Echt niet leuk. Erg man.”

En nog steeds 1 vinkje, dus ook dit berichtje staat in de wacht.

5e berichtje om 14.40 uur;

“Wat een paniek en onmacht bij de teams. Echt zielig om te zien. Zie je die gezichten van de coureurs? Het zal mij benieuwen of ze nog verder gaan. Ik vrees dat het een lange nacht zal worden voor mij. “

6e bericht om 14.42 uur;

“Op de Australische TV zeggen ze dat er coureurs zijn die niet meer willen starten. Ben benieuwd. “

7e bericht om 14.43uur;

“Is er visite bij je of zo?”

8e bericht om 14.44 uur;

“Je neemt thuis ook de telefoon niet op!”

Logisch want ze is in Duitsland en ik heb dan ook niet gebeld. U weet het en ik weet het, maar moeders niet.

9e bericht om 14.46 uur;

“Ik vind het niets voor u om niet naar de F1 te kijken.”

10e en laatste berichtje om 14.47 uur;

“Hopelijk gaat alles goed met u!”

Het plezier hier in Melbourne is groot. Als er straks weer Nederland wordt binnen gereden door moeders en de clan, dan vliegen de berichtjes achter elkaar naar binnen. Ping ping ping ping ping ping ping ping ping ping. En dan het lezen, het vloeken, de teleurstellen, de woede naar de oudste zoon en dan toch de nieuwsgierigheid naar wat er allemaal is gebeurd want de ontvangen berichtjes laten toch zien dat er echt iets gebeurd is.

Moeders zal vast een aantal kwartiertjes tegen zichzelf gezegd hebben, ik ga nooit meer weg als er een Formule 1 race live wordt uitgezonden. We zitten ondertussen in ronde 38 en alle f1 coureurs zijn nog aan het racen. Geen uitvallers. Ik vind het zo jammer dat ik niet aanwezig ben als de Formule 1 race straks wordt teruggekeken door de familieleden die moe, maar met prachtige kerstkadootjes uit Duutsland zijn gekomen. Ik had graag die koppen wel willen zien.

Nu maar hopen dat dit Facebook bericht niet eerder gelezen wordt dan dat de Whatssapp berichtjes binnen zijn gekomen op de mobiel.

Tijdens een van de gesprekken vroeg hij of ik misschien kon helpen met zijn auto, die verderop in een garage stond en elk jaar keurig zijn controles en keuringen kreeg. Het bleek een auto uit de jaren 50, die hij nieuw had gekocht. Er was iemand van een autobedrijf langs geweest en die had hem een bod gedaan van 1000 gulden. Of ik de auto naar dat autobedrijf wilde brengen voor hem en het geld in ontvangst wilde nemen, aangezien hij sinds de dood van zijn vrouw geen auto meer reed. Natuurlijk wilde ik dat.

Toen ik in de auto zat en zag dat deze niet alleen nog mooi en bijzonder gaaf was, maar dat er ook heel weinig kilometers op de teller stond, wist ik dat deze auto veel meer waard was dan de 1000 gulden die het autobedrijf wilde betalen. Een lang verhaal kort, ik verkocht de auto voor de oude man voor heel veel meer geld, aan een auto club van echte liefhebbers. De oude man wilde mij een bedrag geven voor mijn hulp en bemiddelingen, maar omdat ik wist dat ook de opbrengst van zijn woning naar een goed doel zou gaan, spraken we af dat we op zijn kosten een keer samen uit eten zouden gaan, wat daarna ook snel gebeurde.

Het werd een bijzondere avond in het restaurant waarin deze oude man zijn levensverhaal aan mij vertelde en ik zag dat hij genoot van mijn vragen en belangstelling. Zijn jeugd in Amsterdam, zijn werk op kantoor in de Rotterdamse haven, hij sprak er vol overgave over. Op mijn vraag waarom hij de auto elk jaar door een garage liet nakijken terwijl hij er al 20 jaar niet meer mee gereden had, kwamen er plotseling tranen in zijn ogen.

“Je weet nooit wanneer ze komen jonge!”

Hij vertelde mij dat hij tijdens de 2e wereld oorlog niet kon vluchten, maar sinds hij een eigen auto had gekocht deze angst gelukkig minder was geworden. Ik kwam er achter dat de auto vooral bedoeld was, dat als “de vijand” weer zou komen, hij het gevoel had om deze keer wel op tijd te kunnen vertrekken. De holocaust en de angst zat op zijn 92ste nog steeds in hem.

Afgelopen week heb ik na al die jaren weer heel vaak aan de oude man en de auto moeten denken, toen ik de berichten op het journaal zag over wat er momenteel allemaal in Israël gebeurd.

Sommige uitspraken van mensen blijven je altijd bij. “Je weet nooit wanneer ze komen jonge!” Na al die jaren blijkt dat helaas nog steeds realiteit te zijn.

15 september 2023

Bijna Wilma!

Ik heb zo een belangrijke afspraak in de stad en ben klaar om te vertrekken. Schoenen gepakt, telefoon uit de oplader, portemonnee in mijn broekzak en de sleutels in de hand, klaar voor vertrek. Ik roep naar boven dat ik nu echt ga, omdat ik vrouwlief al eerder boven een afscheidskus had gegeven. “ Ik hou ook van jou!” Roept ze terug en ik ben weer blij. Nog even gauw naar het toilet voordat ik mijn schoenen aantrek en dan kan ik gaan.

Nadat ik mijn handen heb gewassen loop ik naar mijn schoenen maar die staan er opeens niet meer. Even denken, ik had ze toch hier neer gezet of heb ik ze meegenomen naar het toilet. Ook daar maar even kijken, maar niets. Euh, dat is vreemd en ze staan ook niet meer in de schoenenkast dus ik heb ze zeker weten gepakt. Onder de tas misschien? Of onder de tafel? Ik snap er niets van! Hoe kan dat nou? Zouden ze misschien in de woonkamer staan, maar dat kan toch helemaal niet. De leeftijd gaat nu echt merkbaar worden, want in de woonkamer staan ze ook niet. En ik merk ook dat de schuifpui naar de tuin nog een heel klein beetje open staat, terwijl ik toch echt dacht dat ik die dicht had gedaan? Vreemd allemaal. Zou vrouwlief misschien naar beneden zijn gekomen en in de tuin staan? Ik doe de schuifpui verder open, steek mijn hoofd naar buiten maar niemand in de tuin. In een beweging doe ik de schuifpui dicht en op slot, en in een flits zie ik vrouwlief nog stiekem tegen het huis aan gedrukt staan om onzichtbaar voor mij te blijven. Het moment dat ik de schuifpui op slot doe, zie ik op haar gezicht een angst te voorschijn komen die lachwekkend is. Ik doe de schuifpui maar gauw open voor haar en vrouwlief begint zenuwachtig te lachen met mijn schoenen in haar hand! “Geef mijn schoenen terug!”

Samen liggen we in een deuk van dat wat er zojuist allemaal gebeurde. “ Was je bijna de rest van de dag opgesloten in de tuin, lieverd! Gelukkig is het mooi weer.”

“Wilma?” Vraagt mij vrouw onwetend, nadat ik haar vertelde dat ze bijna om Wilma moest schreeuwen en op de deur moest slaan.

Dus, special voor mijn vrouw…de flintstones! (Let vooral op aan het einde van het korte filmpje!)

Na het zingen vraagt Emma terecht “ What’s this?” Ja mama, papa wil dit ook wel weten. En dan volgt er een uitleg dat papa volgende week weg is om het Victoria jongens volleybal team bij de Australiache kampioenschappen te coachen en de taart is ook als support voor papa, omdat hij vandaag voor het eerst in zijn leven naar een Fysiotherapeut moet om zijn nek en rug weer goed te krijgen en omdat Emma gisteren zo lief was. Ook scheen de zon weer. Wat de reden ook is, Emma en papa zijn er blij mee en iedereen krijgt een groot stuk. De blijdschap is enorm, vrolijke gezichten bij iedereen en dat maakt het een fantastische start van deze dag.

Ondertussen zie ik de buurman weer terug voorbij lopen met de vuilnisbak in zijn hand. Vrijdag is het ophalen van het vuil en dus niet vandaag. Hij ziet ons lekker smikkelen en op de radio is nu Roxy Music te horen met “Jealous Guy” maar dat is vast toeval, of niet?

Mama is aan het fluisteren maar volgens mij hoor ik het niet helemaal goed. Deze taart was in de aanbieding voor nu maar $ 1,49? Wat een slimme zet van mama om deze gisterenavond te kopen en nu als ontbijt aan te bieden. Gegarandeerd succes!

Ik heb een uitstekende start van de dag! Iedereen is dat toegewenst en niet alleen vandaag!

Een prettige dinsdag allemaal! (Check vooraf wel even of de taarten in de aanbieding zijn!)

Wat zal de juffrouw vreemd opkijken als papa als een echte voetbal supporter staat te juichen voor het raam!

Eerst maar even de kwartfinale tegen Spanje gaan winnen. Aan de voorbereidingen heeft het niet gelegen. Hup Holland!!!

7 Augustus 2023

Nog een potje?

Het is een uniek moment in de woning van de Bestebroertjes, het is namelijk rustig. Dochterlief zit in de hoek van de kamer rustig te kleuren, mijn vrouw zit aan de tafel iets te doen (knutselen of zo) en ik ben op mijn laptop bezig. Dan wordt de rust verstoort. "Zullen we een spelletje spelen?" zegt mij vrouw plotseling. Er komt geen reactie van dochterlief want ze blijft rustig verder kleuren. "Ik denk dat je het nog een keer moet vragen, want ze heeft je waarschijnlijk niet gehoord." zeg ik vriendelijk tegen haar. "Ik vroeg het aan jou hoor!" en mij vrouw kijkt mij met een glimlach aan. Hier klopt iets niet, maar wat? "Moet jij niet zo weg, naar je dans avond?" Mijn vraag wordt bevestigd, maar vrouwlief wil nog wel even een spelletje doen voordat ze over een uurtje weg gaat. "Dan kan ik nog eventjes relaxen voordat ik weer actief bezig zal zijn." De laptop wordt neergelegd en we gaan een spelletje spelen die zij mag uit kiezen. We hebben sinds enkele weken een nieuw spel in huis en wij beiden vinden het een leuk spelletje. Iets met kaarten, fiches en strategisch neerleggen op een speelbord, om uiteindelijk 5 op een rij te krijgen. In het spel zitten ook nog eens pestkaarten en kaarten die je kan inzetten om eerder je doel te bereiken. Terwijl vrouwlief de kaarten schudt, zet ik via de mobiele telefoon wat achtergrond muziek aan. Een mix van jaren 80 muziek, Nederlands talige muziek en huidige top 40 muziek. We doen dit wel vaker en zelfs zo vaak dat vrouwlief de Nederlands talige muziek zelfs een beetje kan meezingen. Een paar weken geleden zelfs nog uitleg moeten geven waarover de verschillende Nederlands talige liedjes precies gaan. Vrouwlief wil altijd maar nieuwe dingen leren en het zal me dan ook niets verbazen als ze binnenkort beter Nederlands spreekt dan ik.

Ik win het eerste potje ook al duurt deze wat langer dan normaal, maar de manier waarop was meesterlijk. "Nog een potje? "vraag ik een beetje treiterig en als we aan het 2e potje beginnen, merk ik dat vrouwlief de regels iets anders begint toe te passen dan wat afgesproken was. Om de lieve vrede te bewaren zeg ik er niets van, maar ik merk wel dat het serieus begint te worden. Met een paar slimme zetten win ik ook het 2e potje. "Nog een potje?" vraag ik opnieuw, en ik merk dat mijn vrouw deze opmerking niet erg waarder, als ik haar gezichtsuitdrukking teminste goed begrijp. Gauw worden de kaarten door haar geschud en ze geeft me een paar prachtige kaarten. Het duurt dan ook niet lang voordat ik ook het 3e potje wint. "Nog een potje?" vraag ik haar weer, maar moet ondertussen lachen want ik merk dat het plezier voor haar een beetje minder is geworden en bij mij juist meer! Ze begint verliezen niet meer zo leuk te vinden. Zo ken ik mijn vriendelijk lachende en altijd zo sociale vrouw niet. Ze begint te klagen over het feit dat de muziek wel hard staat, dat dochterlief wel heel hard op de kleurpotloden duwt, ik niet zo irritant met mijn vingers moet tikken op de tafel en dat ik vooral mijn mond moet houden tijdens het spelletje. "you're annoying and I can't concentrate." om daarna er vervolgens aan toe te voegen.. "stop singing, because you are singing out of tune!" Ik volg haar "advies" met een glimlach en zie dat ze het 4e potje sterk start en zelfs bijna begint te winnen. Totdat ik, met behulp van een pestkaart en vervolgens de daaropvolgende kaart direct kan inzetten, ook het 4e potje winnend af kan te sluiten.

Ïk kijk haar aan, zeg niets maar vrouwlief wijst met haar vinger naar mij, met de bedoeling om mij duidelijk te maken dat het verstandiger is om stil te blijven en dus mijn mond te houden. "Last one and this time I will win!!" zegt ze met overtuiging, terwijl ze de kaarten weer schud en ik mijn fiches weer verzameld. Na Guus Meeuwis, The police, Fleetwood Mac, Midnight Oil en One direction hoor ik weer een Nederlands talig liedje op de achtergrond. Ik ben aan het neurien als ik mijn kaarten in ontvangst neem om uiteindelijk na 3 minuten het winnende fiche neer te leggen. Plotseling vliegen de fiches door de kamer, de kaarten worden op het speelbord gegooit en ze staat op, om vervolgens haar jas aan te trekken.

"Kut liedje!"zegt ze nog gauw, terwijl ze dochterlief en mij nog gauw een kus geeft voordat ze de autosleutels pakt en de deur uitgaat richting dansles. "Nog een potje?"schreeuw ik haar toe als ze bijna bij de auto is. Ze zal vast lekker relax worden..... van het dansen!

Ondertussen is de tekening van Emma klaar. "Prachtig meid! Helemaal zelf gemaakt?" Ze kijkt me een beetje vreemd aan.

"Zullen we zo stiekem de WK vrouwen voetbal wedstrijd kijken van Australie tegen Denemarken of wil je misschien een spelletje doen met papa?" We gaan dus zo de Mathildas kijken. Slimme meid die dochter van mij!

24 Juli 2023

Fietsplezier

Het is winter in Australie. Geen sneeuw in Melbourne, maar wel koud. Behalve dat je nu veel eerder met een jas naar buiten gaat, is de winter niet echt zichtbaar. Het enige wat wel anders is, is het fietsenhok bij de school. Deze is nu leeg, want de meeste kinderen worden nu naar school gebracht met de auto.

"Where are all the other bikes, Daddy?" was vorige week een opmerking van dochterlief, die daarmee aangaf dat het haar was opgevallen dat er zo weinig fietsen in het fietsenhok stonden.

Er kwam een gesprek op gaan waarin Papa uitleg gaf. En om de discussie te voorkomen waarom zij niet naar school werd gebracht met de auto, vertelde ik haar dat Papa het zo leuk vindt om Emma te zien fietsen. "Je wordt al een grote meid op je nieuwe fiets!"

Trots fietst zij elke dag op de stoep naar school, en sinds zij van haar gekregen verjaardagsgeld, een nieuwe en grotere fiets heeft gekocht, is er nog meer blijdschap bij de kleine meid. Ze kan nog maar net bij de trappers en op en af stappen is soms wel eens lastig, maar de nieuwe fiets wordt elke dag opnieuw weer gebruikt.

Emma fietst graag, en sinds ze tijdens de Olympische Spelen van Tokyo 2020 het wielrennen op de TV zag, wordt er dagelijks gefietst. Tot in de huiskamer aan toe. Er gaat geen dag voorbij. Afgelopen week hoorde ik bij het kijken naar de Tour de France op TV, de verslaggever vertellen hoe de wielrenners op de pedalen aan het dansen waren, maar dat zie ik dus tegenwoordig elke dag gebeuren, ook al is de dag- etappe steeds dezelfde, namelijk van huis naar school en in de middag weer terug. Soms is het wel eens een tijdrit als we iets te laat van huis vertrekken, maar dat is zelden het geval.

Sinds een paar dagen mag ze samen met papa op "de grote weg" fietsen, mits ze wel voorzichtig is. Mama vindt het nog een beetje gevaarlijk maar van Papa mag het wel. Het is prachtig om te zien hoe ze geniet en hoe haar lange haren onder het helmpje vandaan komen en met de wind speelt. Er zijn zelfs 2 helmen gekocht, aangezien de ene helm beduidend groter is en deze dan kan worden gebruikt als er een knot in het haar zit. Ze gebruikt de weg volledig, van links naar rechts als er geen auto's of ander verkeer aankomt. Ik zie haar dan soms weg sprinten, zoals ik dat in mijn jeugd deed waarbij ik mijn eigen verslag schreeuwde op de fiets, zoals ik dat toen Theo Koomen en Mart Smeets hoorde doen. Mensen zullen vast wel eens gedacht hebben dat ik niet goed bij mij hoofd was, maar ik won altijd wel van mijzelf!

Naast het dansen op de pedalen zoekt Emma nu de spanning in het uitproberen om met losse handen te rijden. Heel voorzichtig gaan heel snel de handjes van het stuur en weer terug. De blijdschap is dan enorm en Papa moet het natuurlijk ook wel zien.

"Niet janken als je valt, he!" heeft papa al een paar keer gezegd, maar gelukkig is dat nog niet gebeurd.

Papa kan de snelheid nu nog bijhouden, maar dat zal de komende jaren ook wel anders gaan worden. Ik geniet van de blijdschap bij de kleine meid, die voor de buitenwerled gewoon en alleen maar aan het fietsen is. Het lijkt zo gewoon, maar het is zo bijzonder.

Theo Koomen en Mart Smeets heb ik al jaren niet meer na gedaan, maar vanmiddag begon ik wel een liedje van Herman van Veen te zingen, terwijl Emma mij lachend aankeek.

Nog veel fietsplezier toegewenst, kleine meid......... op je kinderfiets!

22 JULI 2023

Vandaag sinds lange tijd weer een volleybalwedstrijd kunnen coachen. Deze keer een wel heel jonge assistent coach die mij kwam ondersteunen. Nou ja ondersteunen, het team speelde bijzonder goed en hadden de hulp van de coach en de assistent coach niet echt nodig. 3-0 winst (25-9, 25-12, 25-20) in minder dan 1 uur speeltijd. Geen wissels mogelijkheid en ook geen enkele time-out aangevraagd. De assistent coach meld in de 1e set tegen de coach, “The team is on fire Daddy!!” En deze papegaaien actie van de assistent coach was dan weer een grappig moment.

De opmerking “ Ik verveel me papa!” , in de 2e set was dan ook weer niet echt een verrassing om te horen. Wel nieuw voor mij is het dat een assistent coach dan maar een tekening gaat maken voor het hele team. De speelsters bleken er heel blij mee te zijn want het tonen van de tekening werd enthousiast ontvangen.

Gelukkig was er cake en donuts tijdens de wedstrijdbespreking nadien.

“ My team won Mummy!” was bij thuiskomst dan weer grappig om te horen. Nog steeds op kop in de competitie. Het ziet er naar uit dat we de finale ronde zullen gaan halen, zei ik tegen vrouw lief.

“ Every time I am coaching, the team is winning mummy!” Of mama even de sfeer wilde verpesten door te melden dat het slechts 2 wedstrijden zijn geweest waar Emma bij aanwezig is geweest, of dat het educatief bedoeld was, bleek niet helemaal duidelijk te zijn. “ Still 100% win for the assistent coach, mummy!” Zei papa met een glimlach richting mama. En terwijl Emma van blijdschap in de woonkamer op het bankstel aan het springen is, krijgt papa een “corrigerende tik” van mama.

En het bleef nog lang onrustig in huize Bestebroer.

30 MAART 2023

Aan de juffrouw van school; Emma is ziek! (Ja geen probleem juf, papa zal goed voor haar zorgen!)

26 Februari 2023

Respect voor sporthelden

Vandaag zou Rie Mastenbroek 104 jaar zijn geworden. Mijn vriendin die op de Olympische Spelen van 1936 in Berlijn maar liefst 4 medailles wist te winnen. Iets wat tot dan toe nog niet eerder was gebeurd. Rie overleed in November 2003 en ze wordt door mij nog steeds gemist.

Dit weekend was ik met vrouw en kind in Sydney. Ik kreeg afgelopen donderdag ook nog een kado van de kleine meid, waar papa en mama al in december over hadden gesproken. Een weekend Sydney betekende voor Emma haar eerste kennis making met het vliegen en dat als voorbereiding voor een vliegreis naar Europa later dit jaar. Als ”verrassing” zouden we naar het Olympic Park gaan in Sydney. Ik kon niet wachten!!

Zaterdagochtend vroeg weg, en over 1 uur, zondagavond weer terug vliegen naar Melbourne. Het weekend was prachtig op vele manieren. De Ferry van Sydney centrum naar het Olympic park duurde 35 minuten en met het prachtige weer een fantastisch avontuur over het water. Een andere manier van Sydney zien. Emotioneel zelfs toen ik zag dat er op de Ferry een foto hing van Dawn Fraser. Een Australische zwemster die op de Olympische Spelen van 1956,1960 en 1964 medailles wist te winnen. Bijzonder om te zien dat in 2023 er nog steeds waardering is voor deze prestaties. Op de pont van Rozenburg naar Maassluis zou toch nog wel ergens een plekje voor Rie Mastenbroek kunnen zijn? (Als de pont tenminste vaart!)

Ik wilde graag ook naar het Olympisch zwembad toe, waar ik in 2000 Pieter van den Hoogenband goud zag winnen tegen Ian Thorpe. De sensatie van de spelen toen en ik was er met broertje Dave bij! Binnengekomen bleek dat je ook kon zwemmen en aangezien mama zo slim was om zwemspullen mee te nemen, werd er betaald en gingen de dames zich omkleden. Ik bleef eerst eventjes van bovenaf naar het wedstrijdbad kijken en beleefde de Olympische zwemwedstrijden van Sydney 2000 opnieuw. Ik voelde de spanning weer terug komen. Daar kwamen de zwemmers vandaan lopen richting startblokken, daar stonden de camera’s, en daar stond de Nederlandse delegatie en andere sporters te kijken en daar zaten wij en vanaf daar kon ik zo het hele zwembad zien en daar…., toen ik plotseling een berichtje kreeg van mama. “Waar ben je, wij zijn omgekleed”. Rij 30 stoel 10 & 11 was mijn antwoord. Ik was namelijk in het lege stadion eventjes naar de plek gelopen waar ik bijna 23 jaar geleden ook zat. In een lege tribune staan en emotioneel worden klinkt misschien gek, maar was toch een prettig gevoel. Het feit dat ik de zwemtijden nog weet (Pieter 1.35.45, Ian 1.35.83) geeft wel aan dat het mij nog steeds wat doet. Niemand die dit soort dingen meer weet, maar ik weet het nog. Het slijt waarschijnlijk.

Toen ik omgekleed bij dochterlief en vrouwlief kwam waren die al in het water plezier aan het maken bij de glijbaan. “Papa, ik word later ook een Olympische zwemster!” en weg was ze weer in het water. Als dat zou kunnen! ”Maar dan moet je wel een Olympische medaille winnen anders vergeten mensen je gauw weer!” Schreeuwde ik haar nog na in het Nederlands. Gelukkig heeft ze naast een Nederlands paspoort ook een Australisch paspoort, dus we kunnen kiezen. Of eigenlijk weet ik het al. Zal er over 50 jaar op een Ferry misschien ook een foto hangen van de Olympisch kampioen Bestebroer??? Ik fantaseer nu iets teveel. Wel blijft het een prachtig avontuur.

Net als dat meisje van 17 jaar die op de Olympische Spelen van Berlijn zo maar 3 gouden medailles wist te winnen en een heel land in beroering bracht. Kortom, Rie Mastenbroek, ook in 2023 wordt er nog steeds met een glimlach aan je gedacht! Thuis drink ik er weer eentje op je! Gefeliciteert lieverd!( zoals jij dat altijd tegen mij zei!)