Onderstaand zijn 20 Facebook berichtjes van 2022

 

16 DECEMBER 2022

Diploma uitreiking

Emma heeft een diploma!

Vanmiddag heeft de diploma uitreiking van de kinderopvang plaats gevonden. Ze is tenslotte al 4 jaar! Een hele ceremonie met het tonen van ingestudeerde dansjes en een korte speech van een van de docenten, over hoe hard er gewerkt is het afgelopen jaar.

Voor elk kind was er speficieke aandacht. Diploma overhandigen, tasje ontvangen met wat spulletjes, foto moment (kijken naar de camera en je diploma tonen) en na afloop een drankje en een hapje. Toen Emma naar voren werd geroepen ging het iets anders. Diploma in ontvangt, tasje met spulletjes in ontvangst en hup, snel van het podium af. (Van wie zou ze dat toch hebben?) Maar blij en trots was ze wel. Het werd uiteindelijk nog een leuk evenement.

Vrouwlief was enkele weken geleden ook geslaagd en de universiteit had ook hier een mooie ceremonie voor geregeld. Emma was toen onder de indruk, en nu het om haar ging was het al dagen uitkijken naar het spannende moment. Hoe dan ook, de diploma uitreiking was een succes!

Op weg naar huis kwam de eerste opmerking al van de dames. “Hoe voelt het nou om tussen twee slimme meiden te lopen?” “Het jij ook eigenlijk wel eens een mortar board( afstudeerhoed) gedragen? “Papa, wat is de hoofdstad van Madagascar?”

Met 2 professoren in huis wordt het er waarschijnlijk niet leuker op! Misschien toch maar eens een opleiding gaan volgen, in plaats van steeds maar weer lessen blijven trekken uit eigen ervaringen? Zo moeilijk kan het niet zijn, toch?

15 DECEMBER 2022

Een familie traditie

“How was it Daddy?” Met deze vraag werd ik vanmorgen wakker gemaakt door dochterlief. Gisterenmiddag was ze nogal beledigd dat ze niet meekon naar het WK zwemmen, omdat het veel te laat zou worden voor haar. Ik kwam om 23.30 thuis, dus dat klopte dus wel. Ik vertelde haar hoe het was, dat ik veel zwemmers had gezien en dat ik ook het Roemeense zwemtalent David Popovici heb zien zwemmen. Vol belangstelling werd er geluisterd. “Jammer dat ik er niet bij was, Papa.”

Even snel nadenken en ik was eruit. Overdag zijn de kwalificatie wedstrijden( the heats) voor de finales in de avond. “Zal ik je straks anders stiekem van de kinderopvang ophalen zodat we samen naar het WK zwemmen gaan kijken?” De blijdschap was groot en toen ik ook nog eens vertelde dat ze het niet tegen mama moest zeggen, was het ook nog eens spannend.

De ochtend verliep verder zoals normaal en na het ontbijt werd Emma naar de kinderopvang gebracht. Om 10 uur had ik de spullen klaar gelegd en stond op het punt van vertrekken toen vrouwlief eerder thuis kwam van het boodschappen doen. Shit, dat kwam even ongelegen, want zij zag dat ik mijn jas en mijn schoenen aan had. “Where are you going to?” Vroeg ze met een glimlach. “Can’t tell you!” Sprak ik eerlijk de waarheid. ”You going to the World Championship swimming again?” Zei ze lachend. Shit, mijn oranje schoenen en mijn oranje kleding viel blijkbaar te veel op. Ik hoefde de vraag niet te beantwoorden want ze vroeg direct of ik eten en drinken bij mij had voor Emma. “Emma?” Probeerde ik nog schijnheilig ons geheimpje te verbergen. “Yes, she told me you will pick her up from school!” Betrapt! En toen ik mijn vrouw uitleg gaf, dat ik nu eenmaal van mening ben dat een goede opvoeding vooral uit het bezoeken van sportevenementen en het doen van sport bestaat, werd dat met een schuin gezicht en een twijfelachtige “mmm” beantwoord door mama.

En toen ik op school kwam werd ik al opgevangen door het hoofd van de school, die mij mededeelde dat ze het een prachtige actie vindt om mijn dochter steeds naar de grote sportevenementen mee te nemen. “Good for her development!” De hele school wist er al van dat deze papa dochterlief kwam ophalen om het WK zwemmen te gaan kijken.

In de auto op weg naar het zwemmen vroeg ik aan dochterlief waarom ze het aan iedereen verteld had, inclusief mama, en dat het toch een geheimpje moest blijven. “I am too excited!” Was al schreeuwend op de achterbank haar antwoord. Kortom, ze keek er naar uit.

Het werd een fantastische ochtend en er kwamen veel vragen op mijn af. Why this, what is that? Where is the camera? Was it a good swim? Emma genot! En toen we om 12.31 ook nog eens David Popovici binnen zagen komen voor zijn 400m vrije slag heat, schreeuwde we samen zijn naam hard uit, en kregen een blik van David Popovici! “He is watching to us!!” Emma was nu helemaal vol van blijdschap, ook al had Popovici geen zin om deze race serieus te nemen en eindigde, bijna 20 seconde achter de eerste zwemmer als laatste.

In de auto op weg naar de huis, zei Emma dat het altijd zo leuk is om samen sportevenementen te kijken. Ze deed een opsomming van de sportevenementen die we samen hebben gekeken; Austalian Open tennis, Formule 1, volleybal en nu het WK zwemmen. “You always pick me from school!”

Laten we dat dan vanaf nu een mooie familietraditie gaan noemen! Op naar het volgende grote sportevenement!!

12 DECEMBER 2022

Dag tante!

Soms, heel soms, en gelukkig niet te vaak, vind ik het jammer dat ik aan de andere kant van de wereld ben gaan wonen. Vandaag is zo’n dag. Afgelopen week werd ik onaangenaam verrast met een Facebook bericht dat mijn tante Hennie was overleden. Ik ben oud en wijs genoeg om te weten dat dit nu eenmaal kan gebeuren bij mensen die ouder zijn dan ik, maar dit was toch anders. Tante Hennie, was toen getrouwd met ome Luc Bestebroer, en kwam dus van de Bestebroer kant af. Een familie kant die ik als jong ventje maar kort heb mogen meemaken. En als ik de verhalen nadien hoorde, dan is dat misschien maar goed ook. Maar Tante Hennie bleef altijd in mijn gedachten.

En in februari 2015 was daar via FB opeens een bericht waar direct blijdschap uit sprak. “Ha lieve neef ik ben al heel lang op zoek naar jou. Eindelijk heb ik je gevonden!” Door het vele reizen was het pas in Januari 2019 dat er eindeijk, met behulp van nicht Monique Bestebroer een dikke knuffel kon worden uitgedeeld. We hadden er tenslotte 42 jaar op moeten wachten. Het werd een mooi en prettig gesprek in Rotterdam. De bedoeling was eventjes een bakkie doen, maar zoals zo vaak bij leuke momenten dan vliegt de tijd, dus na ruim 3 uur lachen en heel veel vragen stellen, en wat extra drankjes, werd er afscheid genomen. Tante Hennie met een grote glimlach achter latend. Er werd de afgelopen jaren contact gehouden via internet en whatsapp. Er kwam altijd een lief berichtje via Facebook voorbij en ook het contact met nicht Monique Bestebroer is altijd leuk.

Dat is dan ook de reden dat ik het zo jammer vind dat ik zo ver weg ben gaan wonen en ik nu niet bij Monique kan zij, nu vandaag de plechtigheid en het afscheid zal plaats vinden. Tante Hennie zal altijd in mijn gedachten blijven en dat ik ook altijd in haar gedachten was bleek wel uit het feit dat ze al die jaren nog steeds een foto van mij bij zich had. Een knappert toen, al zeg ik het zelf.

Dag lieve tante en nog bedankt voor die bijzondere tijd, ook al was die veel te kort!

28 November 2022

60 jaar later!

Op 26-27 November 1962 vindt de eerste grote TV actie in Nederland plaats. Stichting Open het dorp heeft als doel om in Nederland een eigen dorp op te richten, specifiek voor gehandicapten. Mies Bouwman presenteerde vanuit de RAI in Amsterdam, 24 uur lang deze TV actie en heel Nederland deed mee. Er wordt uiteindelijk 12 miljoen gulden opgehaald.

Rie Mastenbroek is haar hele leven zeer betrokken bij de mede mens en laat dan ook van zich horen. Zij doneerde een van haar 3 gouden Olympische medailles aan dit goede doel voor de gehandicapten. De Nederlandse bevolking sprak, met Mies Bouman voorop, vol bewondering over dit bijzondere gebaar van Rie Mastenbroek en konden het dan ook erg waarderen.

Het is ondertussen alweer 60 jaar geleden., maar mooie gebeurtenissen blijven altijd bijzonder en tijdloos. Het onder de aandacht blijven brengen dan ook meer dan waard!

3 November 2022

Het WK zitvolleybal gaat weer van start!

Eens in de 4 jaar is er een Wereld Kampioenschap zitvolleybal en dit jaar wordt deze gehouden in Sarajevo-Bosnie Herzegovina van 4 tot en met 11 November 2022.

In 2006, 2010, 2014 en 2018 heb ik al dan niet in functie, de zitvolleybalwedstrijden op de wereld kampioenschappen live kunnen aanschouwen. Door mijn commitment aan het heren volleybal team van Victoria ( Melbourne Vipers) zal ik de WK editie 2022 nu van een afstand moeten gaan volgen.

Sinds 2006 ben ik betrokken geraakt bij het zitvolleybal, niet wetende dat het een belangrijk onderdeel in mijn leven zou gaan worden. Het WK zitvolleybal in 2006 werd mijn eerste grote toernooi. Zo mocht ik in 2006 Olympisch volleybal kampioen Amauri Ribeiro ontmoeten, die ik als speler van Brazilie op de Olympische Spelen van Barcelona 1992 nog een gouden medaille heb zien winnen (tegen Nederland). Amauri wist het zitvolleybal in Brazilie sinds 2006 een enorme boost te geven en met succes. Sinds 2017 is Amauri betrokken bij het dames zitvolleybal team van en in Italie en opnieuw met succes. Met de juiste kennis, aandacht en betrokkenheid is er nog veel mogelijk in het internationale zitvolleybal. Ik kijk dan ook uit naar het komende WK zitvolleybal en de resultaten van verschillende teams.

Mijn voormalige assistent coach bij het Nederlands dames zitvolleybal team Ger van Heugten is nu bondscoach van het Nederlands heren zitvolleybal team en met een interessante en mooie uitdaging bezig. Ik wens hem veel succes toe!

Helaas ontbreekt het Nederlands dames zitvolleybal team voor het eerst in de geschiedenis van het WK zitvolleybal. Door de afwezigheid van Rusland en China, krijgen andere landen nu meer kansen.

Ik hoop dat er de afgelopen jaren geleerd is van de fouten rondom live stream, en dat alle wedstrijden op het WK zitvolleybal live te volgen zullen zijn.

Van de andere kant van de wereld wens ik de teams, officials en organisatie een succesvol wk zitvolleybal toernooi!

22 Oktober 2022

Mag ik u voorstellen!

Met een paar bijzondere Michael Jackson moves, spring ik het kantoor binnen van mijn vrouw en begin vanuit het niets en met veel passie en energie te zingen voor haar. Nou ja zingen, ik spreek haar romantisch en ritmisch toe met de zin “The way you make me feel” en maak een paar prachtige dans bewegingen voor haar, inclusief onnavolgbare heup bewegingen, waar de grote Michael Jackson jaloers op zou zijn geweest! Mijn vrouw kruipt iets geirriteerd achter haar laptop vandaan, kijkt mij aan met een uitstraling van een ijsbeer en vraagt 2 dingen aan mij. De eerste vraag heeft betrekking op de manier wat ik tegen haar zei. “Why are you screaming?” Ik leg uit dat M.Jackson dat ook deed in het betreffende liedje en het dus niet echt schreeuwen is. Als beloning voor het juiste antwoord geef ik mijn gevoel aan haar door met opnieuw een paar schitterende moves. En toen kwam de vraag der vragen. “Why are you holding your balls?” Dat is de Michael Jackson houding leg ik haar met een glimlach uit, en knal er ondertussen als toegift nog eens een paar prachtige " The way you make me feel" beweging uit. Helemaal gratis en alleen voor haar! Ze zal vast trots op mij zijn.

"Grabbing his crotch was the reason he died!" zegt mijn vrouw ondertussen heel droog. Ik kijk haar bedenkelijk aan en vraag of ze dit nu echt meent als reactie op mijn showvoorstelling. " Nobody can proof it wasn't!" en ze gaat ondertussen weer door met haar werk.

Dames en heren, mag ik u voorstellen.........mijn vrouw!   

7 Oktober 2022

Kinderplezier!

Wat doe je als het hard geregent heeft en de straat blank staat? Dan ga je er lekker in spelen! Ook al kijken de buren een beetje vreemd naar je!!

Je bent tenslotte nooit te oud om leuke dingen te doen!

22 September 2022

De liefste glimlach!

Na 5 nachten afwezig te zijn geweest door het coachen van een volleybal toernooi om het Australisch kampioenschap, was er dan eindelijk het berichtje waar zo lang op werd gewacht; “Papa is op weg naar huis met het busje en komt pas thuis als jij al ligt te slapen. Morgen hebben we samen een leuke dag! Weltruste!!” En toen ik bijna 3 uur later eindelijk thuis kwam, lag de kleine meid inderdaad al lang te slapen. De tas op de grond, de vrouw een kus, handen wassen en gauw eventjes naar boven om de kleine meid te zien. Ze lag heerlijk te slapen met al haar knuffels om haar heen. Voorzichtig wrijf ik over haar hoofdje en zegt zachtjes tegen haar “ papa is thuis!”. En dan gebeurd het, ik zie heel voorzichtig een kleine lach tevoorschijn komen, die direct in grote toeneemt tot een brede glimlach. Wat een prachtig gezicht! Zal ik ze wakker zijn? Haar ogen zijn nog steeds gesloten en met een grote glimlach slaapt ze lekker door.

Op het moment dat ik weg wil gaan hoor ik haar iets brabbelen in haar slaap. Als ik beter luister, hoor ik haar zeggen dat er een verrassing op het bureau ligt voor papa. Beneden aangekomen ligt er op het bureau inderdaad een boek en een zelfgemaakte envelop. Het boek is iets wat mama heeft gekocht en heeft betrekking op (hoe kan het ook anders) sport. Op de zelfgemaakte envelop staat ” for DaD”. Als ik de inhoud eruit haal verschijnt er een prachtige zelfgemaakte sportprijs. Geen 1e prijsvermelding maar de zelfgeschreven text “Dad John”. Heeft papa toch nog iets gewonnen.

Ik ben moe, maar kijk erg uit naar de ochtend, als een vrolijk 4 jarig kind mij wakker zal maken met al haar verhalen over wat ze allemaal heeft gedaan de afgelopen dagen. het zal vast wel weer veel te vroeg zijn!

26 Augustus 2022

I hope not!

“Papa, kijk uit!” maar deze noodkreet van Emma kwam te laat. Ik werd gebeten door een slang omdat ik waarschijnlijk in de weg zat. Ik had natuurlijk ook beter moeten opletten wanneer je door je hurken zakt en iets wilt checken wat op de grond ligt. Ik ben tenslotte niet meer in Nederland maar in Australie, waar nu eenmaal andere dieren woonachtig zijn. Dieren die wel giftig zijn en zich weinig aantrekken van de mensen. Iedereen is een gevaar voor deze dieren hier. “Are you okay Daddy?” hoor ik dochterlief bezorgd vragen en aan haar stem herken ik de angst die ze heeft. Mijn onderarm begint ondertussen al aardig warm te worden en ik vraag Emma om het alarm nummer te bellen. Dat doet ze en zij beantwoordt wat vragen voor mij aan de persoon aan de andere kant van de lijn. Ik ben er ondertussen maar bij gaan zitten. “Yes, he has pain in his arm” “Yes it was a red snake with black spots on his body” Dochterlief had blijkbaar beter opgelet dan ik, want ik zag de aanval dan ook niet aankomen. Waar is die slang eigenlijk? Klote beest!

“Okay, I will do that” en dochterlief beëindigd het telefoongesprek en sluit haar handtelefoon. “Komt er iemand mij ophalen?”vraag ik aan Emma. “Nee, ik moet het gif uit je arm zuigen!” Dat is allemaal niet echt hoopvol maar beter iets dan niets. “Ik word wel duizelig en mijn arm doet meer zeer en ook mijn benen beginnen te trillen.” Ik laat Emma mijn benen zien die zo bewegen dat menig rock & roll zanger er jaloers op zou zijn. “Ga anders maar even op de grond liggen papa!” En een paar seconden later lig ik languit op de grond. Emma pakt mijn onderarm beet en begint het gif eruit te zuigen. Ik schreeuw het uit van de pijn en zij moet hier erg om lachen. “ you are funny daddy!” Dan komt er een ouder echtpaar aan die bezorgd aan mij vragen of alles goed met mij gaat. “ A snake bit me and it doesn’t feel good. My daughter try to safe my life!” De wenkbrauwen van de vrouw gaan omhoog en de man vraagt of hij er iemand bij moet gaan halen.

Dan roept mama van iets verder uit de winkel, dat ze naar de kassa gaat om te betalen. We moeten ons dus melden en we gaan de speelgoed afdeling van de winkel dan maar gauw verlaten. Dochterlief rent alweer door de winkel op weg naar voren, als ik mij van het koude beton los maakt en probeer te gaan staan. Ik klop de stof van mijn kleding en zegt vriendelijk tegen het oudere echtpaar “looking forward to see you again”. Ik knik met mijn hoofd en begin te lopen richting de uitgang van de winkel, het echtpaar verbaasd achterlatend. Ik hoor de man nog antwoord geven op mijn laatste zin/mededeling…..”I hope not!”

Lachend kom ik bij mama, die vraagt wat er aan de hand is. Iets met een slang, een prachtig toneelstukje en een blije dochter, probeer ik haar duidelijk te maken. “ Behave yourself!” Hoor ik haar streng zeggen. Ik pak Emma op, en fluistert zachtjes in haar oor “too late mama!”

In de hele winkel lachen er nu 2 mensen heel hard en iedereen kijkt naar ons.

De les van vandaag: kijk uit voor slangen, ze kunnen overal toeslaan!…..(met een beetje fantasie!)

10 Augustus 2022

Beloofd is beloofd!

Al enkele dagen zeurt dochterlief aan mijn hoofd dat ze een giraf wilt sminken op mijn gezicht. Enige voorwaarde van mijn kant was dat ze goed zou luisteren en haar rommel op zou ruimen voordat ze naar bed ging. Een eenvoudige voorwaarde aangezien deze namelijk al bijna 1 jaar niet wordt uitgevoerd. Tot vandaag. Plotseling is alles opgeruimd en blinkt het huis als nooit tevoren. "You promised daddy!" Mmm, ik verdenk mama van enige hulp en support, maar belofte maakt schuld.

Een giraf is de afspraak en de gele smink werd te voorschijn getoverd. Ik moest wel mijn ogen dicht houden totdat ze klaar was. Van enige voorzichtigheid was geen spraken en als een professioneel schilder ging ze aan de slag met als doel in korte tijd het werk gedaan te hebben. Toen ik dacht dat ze klaar was, kreeg ik de opmerking dat er nog wel eventjes wat smink "ingemasseerd" moest worden en kreeg wat klappen op mijn gezicht.

"Klaar!!" Gaf ze uiteindelijk enthousiast aan en aan de reactie van mama kon ik direct opmaken dat het een speciale giraf geworden was.

Dochterlief is blij met het resultaat. En toen ik vroeg na een bezoek aan de spiegel, waarom het geen giraf geworden was maar dit!, en er ook zoveel andere kleurtjes zijn gebruikt, kwam haar antwoord.

" Papa, je bent een giraf die als clown gesminkt is!" Daar moet je het dan mee doen. Ik begrijp nu wel beter dat ze blij is met het resultaat.

De buren komen zo een wijntje drinken. Nog even snel een douche nemen of niet? Het leven is keuzes maken, maar beloofd is beloofd!

29 Juli 2022

Het is zo’n lief kind!

“Schat, wil jij de elektriciteit rekening even nakijken? Volgens mij zit er een fout in!” Met de kleine meid op mijn nek betekent dat, dat er direct gestopt wordt met girafje spelen in de woonkamer. “ Geef me even 10 minuten Emma, en dan gaan we weer verder spelen.” Teleurgesteld loopt de kleine meid weg om dan maar met stiften een mooie tekening te gaan maken. Althans dat dacht ik. De laptop komt op tafel, de electriciteit en gas rekening wordt tevoorschijn getovert en er wordt kritisch naar gekeken. Na 7 minuten komt de conclusie dat deze rekening inderdaad niet klopt. De focus was specifiek op de laptop en nu kan de aandacht weer naar de kleine meid die 1 meter naast mij, op de grond zit. “Zullen we weer gaan spelen, Emma?” Ze kijkt omhoog en ik schrik me het lazerus. Haar hele gezicht is vol met zwarte stift. Haar handen en haar voeten zijn ook nog eens vol gekladderd met stif maar dan andere kleuren. “Ik ben een wolf” zegt ze iets te enthousiast en ik zeg iets te negatief en te hard dat papa hier niet blij mee is. De vlucht naar boven wordt ingezet, mama is het opvangpunt en daar wordt verder uitgehuild. “Moet je nou zou hard tegen haar praten?” Ik snap mama effe niet meer. Haar hele gezicht is zwart en dat binnen enkele minuten. Het blijkt afwasbare verf te zijn die special gemaakt is voor het sminken van kindergezichtjes. Foutje, bedankt! Een dikke knuffel en wat uitleg aan Emma dat papa dat niet wist maakt ons weer dikke vrienden. ”Zal papa anders even lekker wat drinken voor je halen?” Een goed idee en papa is onderweg naar de keuken. Binnen 1 minuut sta ik met 2 bekers limonade weer in het kantoor van mama. Opnieuw schrik ik mij rot. Mevrouwtje wollepop is met een schaar een groot stuk piepschuim aan het bewerken. Zodanig dat het piepschuim in vele kleine stukjes door de kamer aan het dwarrelen is en op de grond tot stil stand komen. Mama kijkt papa aan met een lieve glimlach en haalt haar schouders op. Ik hoor haar denken “Ze is best wel lief”. Papa maakt een diepe zucht, zet de limonade op het bureau en geeft de kleine meid een aai over haar wolfenkop. Bijna 19.00, dus nog 3 uurtjes en dan is het bedtijd voor de kleine meid en ook het moment dat de rust weer terug zal keren in huize Bestebroer.

26 Juli 2022

Spoke this morning about wheelchair fencing with my 4 year old daughter. Showed her some videos of Hajmási Éva during the Paralympic Games. Suddenly she stand up and run upstairs to the office. Came back with the chair support pillow, and was using that as the protection of her head. She put 2 pillows on the floor, took the roll of wallpaper (which we normally use to make drawings on), gave me an empty pringles packaging tube and started the fencing fight with me.

She won, because I couldnt stop laughing. Everyday it is a unique day in the house of the Bestebroers!

Let's hope I can visit the Paralympic Games in Paris 2024 with her

11 Juni 2022

Ondeugd

Het is een lang weekend in Melbourne en dus gaan veel mensen een dagje weg. Ook wij hebben overdag een bezoek gebracht aan de sneeuw. En vanavond zijn we ook nog eens naar Melbourne centrum geweest en hebben daar rondgelopen en de lichtshow gezien. Voor iemand die normaal tussen 18.30 en 19.00 uur in bed ligt, was het dus ook in de avond nog eens extra feest. Op de nek van papa naar de lichtshow kijken bracht een grote glimlach. Zeker toen bleek dat de "truc" van "ik kan het niet zien Papa" werkte want papa geloofde dat en mama zag de ondeugende lach van Emma op de nek van papa.

In de auto naar huis -ondertussen 20.30 uur- lag de kleine meid dan ook gauw te slapen, hoewel ze dat de laatste tijd nog al eens heeft gefaket. Mama checkte het dus extra, maar kreeg geen reactie. En toen papa zei "Wie wilt er nog een ijsje?", bleef het ook stil. Papa en mama waren er dan ook snel uit, die slaapt!

"Zullen we eens ondeugend doen en even gauw wat bestellen bij de Macdrive?" zei papa met een glintering in zijn ogen. Mama was in, en dus werd de afslag naar de MacDrive genomen. "Wat wil je?" Mama een cheeseburger en een patatje en papa natuurlijk een MacFlurry en ook een patatje. Soms kan je ergens zo naar uit kijken! De Olympische spelen, een concert van iemand of van een patatje en een MacFlurry over 2 minuten. Bij de MacDrive was het erg rustig en we konden gelijk de bestelling doen. De bestelling werd gedaan, er werd nog eens op de achterbank gekeken naar de slapende dochter, en we konden doorrijden naar het 1e hokje. De bestelling werd gecontroleerd, het klopte en er werd betaald. We konden door rijden naar het 2e hokje om onze bestelling op te halen. Spannend!! En tussen hokje 1 en hokje 2 klonk er plotseling van de achterbank: "Ik ben wakker hoor!" Shit, daar gaat mijn patatje, dacht papa direct. Met een grote glimlach zat de 4 jarige dochter in haar kinderstoeltje enthousiast uit te leggen dat ze helemaal niet slaapte, alles gehoord had en net deed alsof ze sliep. Papa en mama keken elkaar diep in de ogen aan, en dachten het zelfde zonder te praten. Dat papatje opgeven, daar kon ik mee leven, maar die MacFlurry die is van mij! Gewoon niets zeggen dacht ik en dan komt het vast goed.

Bij hokje 2 aangekomen, zei de vriendelijke man iets te hard.."hier is de MacFlurry en gaf daarna de zak met al die andere bestellingen. "MacFlurry?" klonkt het van de achterbank. "Nee joh, of ik patat wilde met Curry. Dat zei die man." loog ik, om mijn MacFlurry te redde. Dat lukte want er werd niet meer gesproken over de MacFlurry die ondertussen tussen mijn benen was beland. Shit, geen lepel voor de MacFlurry. "Excuse me, do you have a spoon?"De man bij het 2e hokje draaide zich om naar mij en zei "A spoon for the MacFlurry? Is in the bag." Wat was dat? "MacFlurry?" klonkt het opnieuw van de achterbank. Er werd niet meer gereageerd op de uitleg dat ik geen curry wilde bij de patat.

Wel mijn patatje kwijt, maar de verdere schade bleef beperkt. Al rijdend naar huis, zie ik in de binnenspiegel en meisje enorm genieten van een patatje., en dat zorgt ook weer voor een glimlach bij papa. Oma Alex Storsbergen zou zeggen, "Wat ben je toch een akkelige meid!" maar papa vindt het eigenlijk wel leuk dat je zo ondeugend bent. Vandaag dan en soms ook wel, maar niet altijd!

Weer een prachtige en onvergetelijke dag geweest! Op naar morgen!!!

23 Mei 2022

Gemeende aandacht

Dochterlief is bezig met een zwemles. Normaal op woensdag maar we konden een keertje niet en die “verloren les” konden we een keertje inhalen. Vandaag dus op maandag. Andere dag betekent andere zwemjuffen en andere mensen achter de receptie. Nog gauw een knuffel voor papa voordat ze het water in gaat. Samen met de andere ouders zitten we dan op de lange bank naast het zwembad te kijken naar de verrichting in het water van ons kroos. Dochterlief is lekker bezig en is aan het genieten. Tijdens de les zwaait ze naar me en ik zwaai snel terug. Emma is een echte “waterrat” want ze heeft elke keer weer veel plezier.

Dan komt ze plotseling het water uit gelopen en komt naar mij toe. Voordat we ons gingen omkleden is ze nog naar het toilet geweest dus ik ben verbaasd dat ze uit het water naar mij toe komt. “ Papa, you are the only one who is not playing with the mobile phone. All the other parents are not watching the swimming!” Ik krijg een snelle knuffel en stuur haar dan weer gauw het water in. De moeders naast mij kijken mij bestraffend aan, want dochterlief praat nogal luid. Zo luid dat de meeste ouders het wel moeten hebben gehoord. Ik maak geen vrienden als ik zeg dat ik misschien wel kijk, maar dat zij tenminste nog droog zijn. De knuffel van dochterlief was lief bedoeld maar wel nat. De andere ouders reageren niet en blijven stil. Misschien toch maar even gauw mijn mobieltje pakken en het laatste nieuws checken? En dan komt dochterlief weer voorbij zwemmen en kijkt ze weer eventjes snel naar papa.

Ik stop 2 duimen in de lucht dat ze het goed doet. De glimlach is veelzeggend. Er zijn maar weinig andere kindjes die lachen naar hun ouders op de kant, maar dat komt vooral door de ouders.

7 April 2022

Eerder van school

Beetje beledigd kwam Emma dan eindelijk uit haar klas. “Waarom ben je zo vroeg?” Zei ze met een geïrriteerde stem. “Ik moet je wat laten zien, maar mama mag het niet weten” zei ik, en direct kwam de ondeugende blik en de spanning bij dochterlief naar boven. Leuk!! “Wat dan?” En 10 minuten later zaten we in de trein, waar de nieuwsgierigheid nog steeds groot was naar de bestemming en het vragen bleef dan ook maar doorgaan. Uiteindelijk kwamen we aan bij Albert Park waar de kleine meid door de race geluiden direct begreep waar we naar toe gingen, naar de auto race wedstrijden. “Gaan we Max Verstappen spreken?” En de glimlach bij de vraag was groter dan groot bij de kleine meid. Met een diplomatiek antwoord (Nu helaas niet, maar misschien de volgende keer) en een lichte blik van jammer, was het feest er toch niet minder om. Met veel mensen in de rij om naar binnen te gaan was het al een feest, maar eenmaal binnen kwam de kleine meid ogen en oren te kort. “ Kijk papa, hier Papa, zo he papa, wat is dat papa, die is mooi papa, ik wil ook zo’n shirt, papa!” en meer van dit soort kreten kwamen er het eerste uur dan ook voortdurend uit. Als een stuiterbal liep ze over het terrein en wilde alles zien. Even op de foto hier en daar en ook daar nog op de foto en dan gauw even daar kijken en ondertussen op het grote TV scherm niets missen van wat er op de racebaan gebeurd. Papa liep er achteraan en probeerde de rust te bewaren. “Die groene!! Ja die groene die wil ik! Maak effe een foto papa van mij met die groene” en als een volleerd foto model ging ze er dan ook dicht bij staan. Bij die groene. Die wil ik? Zei ze dat nou echt? Kan ik die dan gelijk meenemen? “ Misschien toch maar een nachtje over slapen Emma.” De teleurstelling was zichtbaar maar de kleine meid moet nu maar eens leren dat niet alles zo maar gekocht kan worden. We hebben helemaal geen plaats meer in de garage voor nog een Porsche! In de trein terug kwam de vermoeidheid al vroeg op zetten en viel dochterlief al snel in slaap op schoot. Na 10 minuten schrok ze plotseling wakker. “ We hebben Max Verstappen helemaal niet zien racen!?” Dat klopt, want er was vandaag ook helemaal geen Formule 1 trainingen, die zijn morgen pas. En slim als ze is, vroeg ze niet hoe laat beginnen die formule 1 trainingen maar wilde ze weten hoe laat ze morgen van school wordt opgehaald.

Kortom, dag 1 in Albert Park zit er op en morgen gaat Papa, alléén, naar Albert Park. Formule 1 kijken! Hopelijk zal dat ook weer zo’n onvergetelijke ervaring worden als vandaag!

3 Maart 2022 

PAPA/ TATA/ DADDY

In 2018 kreeg ik te horen van iemand: “Ik zie jou helemaal niet als een vader!”

Begin van dit jaar heb ik dit tegen dochterlief verteld. We hebben er nog steeds samen lol om.

Groetjes van de liefste, leukste, grappigste en aardigste papa van de hele wereld. (volgens dochterlief!)

22 Februari 2022

Wie het kleine niet eert,........

Weet u nog waar u was op 9/11/2001? Waarschijnlijk wel. Bijzondere gebeurtenissen blijven nu eenmaal lang hangen in het geheugen van mensen. Zo weet ik nog waar ik was op 26 Augustus 1979! Alweer ruim 42 jaar geleden. Ik weet nog met wie, wat ik droeg en waar ik zat.

Het was mijn allereerste Formule 1 race in Zandvoort. Als 10 jarig ventje maakte het hele circus van de Formule 1 een geweldige indruk. De reis naar het circuit, het lange wachten, de race, de geur, het geluid en de verhalen achteraf. "Met de kennis van nu" heb ik toen heel veel grote sterren zien rijden. Nikki Lauda, Keke Rosberg, Mario Andretti, Jacky Ickx, Emerson Fittipaldi, Gilles Villeneuve, Jody Scheckter en Alan Jones om er maar een paar te noemen. De Australier Alan Jones won de race in 1979 en nog steeds hoop ik dat ik de beste man nog eens een hand mag geven en de bijzondere ervaring van toen met hem kan delen. Wie weet bij de GP in Melbourne dit jaar?

In 1979 reed ook de Nederlander Jan Lammers mee. In zijn indrukwekkende auto, was ik vooral helemaal weg van de (sponsor-) uitstraling van de auto. Later vernam ik hoe hij aan deze sponsor wist te komen.

Ik wist uit China een klein, heel klein, Formule 1 autootje te bestellen, en die kwam via de post laatst binnen. De herinneringen van toen komen allemaal weer naar boven.

"Why are you crying daddy?" Sta je dan in de woonkamer. Hopelijk mag jij ook heel veel van dit soort momenten mogen gaan beleven, kleine meid!

Kortom, erg blij met een autootje van 6 euro! ( exclusief verzendkosten)

5 Februari 2022

CHEF EMMA

“Daddy, what do you want to eat tonight?

I still have to catch it! Fish, pig or chicken?”

You probably know my answer to that question.

5 Februari 2022

Nieuwe Olympische winterspelen ervaringen!

- Een weekendje weg zijn met het gezin tijdens de Olympische spelen? Een nieuwe ervaring.

- Met iemand (mijn eigen vrouw) op stap zijn die niets om sport geeft, laat staan de Olympische spelen in Beijing 2022? Een nieuwe ervaring.

- Tijdens de winter Olympische spelen ergens verblijven waar het boven de 25 graden Celsius is? Een nieuwe ervaring.

- Ergens zijn in Australië (in een vakantiehuisje weg van de bewoonde wereld) waar geen internetverbinding is en er dus geen Olympische Spelen kunnen worden bekeken? Een nieuwe ervaring.

- Ergens in een weiland, tussen de koeien, op zoek gaan naar dat kleine beetje signaal op je mobiel, zodat je toch nog iets mee krijgt van het Olympisch schaatsen? Een nieuwe ervaring.

- Ergens in een weiland tot de ontdekking komen waar je precies het beste signaal heb, om zo via je mobiel contact te kunnen maken met de laptop, en toch nog Nederlandse TV te kunnen kijken en dus live het Olympisch schaatsen te kunnen volgen? Een nieuwe ervaring! -

- Juichen en enorm blij zijn als er weer een Nederlandse Olympische (of Paralympische) medaille wordt gewonnen? Als van ouds!!!

-Moeten accepteren dat een aantal mensen het raar vinden om een juichende man door een weiland te zien rennen, en waarschijnlijk de komende dagen niet met je zullen communiceren? GEEN ENKEL PROBLEEM!

Irene Schouten wint de 1e Nederlandse medaille op de Olympische winter spelen van Beijing 2022. Dat er nog maar veel mogen volgen!!

Proost!

19 Januari 2022

Toch logisch!

Wat doe je als er op dag 3 van het tennistoernooi in Melbourne maar liefst 4 Nederlanders in actie komen? Dan ga je kijken en niet alleen dat. Je gaat je 3 jarige dochter niet om 16.00 uur ophalen van de Childcare maar al om 12.00 uur, zodat je haar mee kunt nemen. Het leven draait tenslotte uit het verzamelen van mooie herinneringen en vandaag was zo’n dag! Je vertelt je dochter de speciale spelregels wat er vermeld moet worden thuis, om zo de lieve vrede te bewaren en na haar goedkeuring ga je. Zo wordt er tegen mama vermeld bij thuiskomst dat we naar het strand zijn geweest en naar een winkel. En dat de AO shop de winkel is, en dat er op het tennispark voor de eerste keer een Beach House area is gemaakt met wat zand, strandhuisjes waar champagne kan worden gedronken en er TV schermen staan om het tennis te volgen, laat zien dat er niet gelogen wordt tegen mama.

Het kopen van een kinderkaartje was al een belevenis voor de kleine meid die eenmaal op het tennispark zelf, zich als een blij ei aan het rond bewegen was. Ze wilde alles zien en vooral de dingen die niets met tennis te maken hebben, terwijl papa graag bij de KIA Arena tennisser T. Griekspoor in actie wilde zien en op court 14 de dubbel mannen wedstrijd van Haase & van de Zandschulp tegen een andere Nederlander namelijk Rojer. De oplossing werd een mix van serieus tennis kijken en het spelen met speelgoed en nieuwsgierig zijn naar alle dingen dier er plaats vinden op de Australian Open.

Alles bij elkaar was het een fantastische beleving. Logisch dat de kleine meid in de trein op weg maar huis in slaap viel met een grote glimlach op haar gezicht.

Zaterdag gaan we weer, maar dan gaat mama ook mee. We weten de weg!