Verkeerde eerlijkheid 1 Mei 2024
Als klein kind was ik een lief kind, volgens mijn moeder. Over de afgelopen 30 jaar heb ik hierover verschillende verhalen mogen aanhoren. Ondanks dat ik er blijkbaar zelf bij was, kan ik mij van de meeste verhaaltjes niets meer herinneren. Zo kreeg ik laatst nog te horen dat ik ooit tijdens het boodschappen doen samen met mijn moeder bij de Centra, een toenmalige buurtsuper in Rozenburg aan de Laan van Nieuw Blankenburg, buiten heel trots aan mijn moeder liet zien dat ik een rolletje snoep had gestolen bij de kassa. Toen mijn moeder boos vroeg of ik een rolletje snoep had gestolen heb ik blijk verteld dat ik dat niet gedaan had, met het rolletje snoep in mijn open hand zichtbaar aan mijn moeder. Ik vertelde haar namelijk dat ik niet een maar twee rolletjes snoep had gestolen en ondertussen ook mijn andere hand liet zien met nog een rolletje snoep. Verkeerde eerlijkheid. Ik moest van mijn moeder terug de winkel in om aan de eigenaar Cor Weeda te vertellen wat ik gedaan had en de twee rolletjes snoep weer terug moest geven. Iets wat ik ook gelijk deed zonder enige schaamte. Voor de volledigheid ik was 3, hooguit 4 jaar en ik kan me hier dus niets meer van herinneren. Ruim 25 jaar later heb ik trouwens de winkel voor eigenaar Cor Weeda verkocht, maar dat terzijde.
Een ander verhaaltje wat ik met u wilt delen. Toen ik bij een goede vriend eventjes onaangekondigd binnen kwam bleek ik plotseling in een donderspeech te zijn beland richting de 16 jarige zoon van mijn vriend. Klein en ineengedoken luisterde de zoon naar zijn vader, mijn vriend, die duidelijk probeerde te maken dat het gebruik van soft drugs heel schadelijk kan zijn en thuis niet werd getolereerd. De vriend was furieus en had er duidelijk moeite mee dat hij zijn zoon betrapt had op het gebruik van soft drugs. Zijn moeder zat op de trap naar boven en luisterde aandachtig naar haar man en keek ondertussen ook medelijdend naar haar zoon. Mijn vriend was al ruim 5 minuten aan het speechen en toen ik aangaf dat het misschien beter was om een andere keer terug te komen, zei mijn vriend dat het verstandig was dat ik bleef en het verhaal maar moest aanhoren. Ik keek de zoon aan en haalde mijn schouders op en gaf hem hierdoor een klein beetje ondersteuning. Mijn vriend bleef doorgaan en nu was de speech gericht op het feit dat het veel meer schade zou gaan aanbrengen dan alleen lichamelijk en geestelijk. Er werd gevraagd wat hij ondertussen verdiende met zijn baantje bij de apotheker en de zoon gaf aan wat hij de laatste maand had verdiend. Ik zal de volgende zinnen nooit vergeten en ook na al die jaren moet ik er nog steeds om lachen. Mijn vriend zei; “dat ga je straks allemaal missen als ze weten dat jij drugs gebruikt!” En toen kwam er voor het eerst de inbreng van zijn vrouw; "ja dat is niet helemaal eerlijk, want in dat bedrag zit ook vakantiegeld dus het is wel minder!” Met een bijzonder verbaasd gezicht keek mijn vriend eerst naar zijn vrouw en dan naar mij en zei “snap je dat jou?” Verkeerde eerlijkheid! De zoon grijpt zijn kans en zegt “ ja pa, het is wel minder.” Ik zie mijn vriend nog kwader worden en voordat hij explodeert bemoeide ik me met het gesprek.
“Je bent een mooie lul als je niet snapt dat je ouders je proberen uit te leggen dat soft drugs niet goed voor je is. Ik zou eens eventjes goed gaan nadenken wat je allemaal zal gaan missen. Denk je dat ik je nog mee zal gaan nemen naar concerten of naar skiles?” Dat raakt blijkbaar meer de kern dan de donderspeech van zijn vader. Gelukkig maar.
Na al die jaren moet ik, maar ook mijn vriend er nog steeds hard om lachen! Het is gelukkig snel weer goed gekomen met de zoon.