Van dure coke ga je dansen   23 Januari 2024

Doordat ik begin December op internet wat onderzoek deed naar Joost, die voor Nederland naar het Song Festival zal gaan in 2024, kwam ik via YouTube op beelden van Lowlands terecht. Daar trad Joost op maar ook de muziekgroep Goldband uit Den Haag. Geen idee wat deze jongens zingen, maar toen ik naar hun optreden keek op Lowlands herkende ik een paar nummers die ik wel eens op de radio had gehoord. O, zijn zij dat! Het Lowlands 2022 optreden is vol energie en ik zie jongere volledig uit hun dak gaan op de muziek. Ik snap dat wel als ik de liedjes hoor want het zijn heerlijke ritmische songs. Ook de teksten zijn wel grappig om te horen. 

De dagen erna blijven verschillende liedjes in mijn hoofd zitten en ik word er zelfs wakker mee. Wat is dat toch dat je wakker wordt en er direct een deuntje in je hoofd zit.  In mijn geval is het liedje Witte was van Goldband dag in dag uit in mijn hoofd, en dochterlief zingt ondertussen ook al zinnen mee. Ik moet wel oppassen wat ik zing, want de zin “waarom is coke so fucking duur” wordt in huize Bestebroer door het opperhoofd niet gewaardeerd. Logisch dat vrouwlief dit soort dingen niet wilt horen, maar ik kan er nu eenmaal niets aan doen, zo gaat dat nu eenmaal in Nederland. We zijn dat daar normaal gaan vinden. Het komt er wel ritmisch uit. En ook de tekst van Witte was is verslavend.

De tekst is ook zo lekker om mee te zingen.

 

Australian Gold op m'n borst en m'n benen    60's planga en geen sok om mijn tenen

Met een gebronsde huid loop ik het pad naar beneden   Het kan niet veel beter  Dan het Schevenings leven

Betaal jij vandaag, ik ben m'n pinpas vergeten  En mijn OV versleten  Dit is het het Schevenings leven

De bladeren vallen van de bomen af  Kan niet geloven dat dit de zomer was  Nog één keer naar buiten

Nog één keer 'dr af  Nog een laatste witte was  

 

De bladeren vallen van de bomen af  Kan niet geloven dat dit de zomer was   Nog één keer naar buiten

Nog één keer 'dr af  Nog een laatste witte was   Geur van verlangen  De klank van genot

Nog even die sunshine en dan is het op  De smaak van tequila  De kleur van de nacht

Geniet van m'n kater   De volgende dag  Vroeg uit de veren  Het zand in m'n haar

Pak ik tram 9 naar de boulevard   Hap ik een haring' uitjes en zuur

Waarom is coke zo duur  Waarom is coke zo fucking duur

Nog een laatste witte was' witte was  Witte was' witte was

Nog een laatste witte was' witte was  Witte was' witte was

De bladeren vallen van de bomen af  Kan niet geloven dat dit de zomer was

Nog één keer naar buiten  Nog één keer 'dr af

Nog een laatste witte was  De bladeren vallen van de bomen af

Kan niet geloven dat dit de zomer was  Nog één keer naar buiten

Nog één keer 'dr af  Nog een laatste witte was

Er zal vast een goed verhaal achter deze tekst zitten, maar ik zing het gewoon lekker mee zonder verder nadere uitleg te willen weten over de tekst. En als het niet meer in het huis mag worden gezongen, dan maar in de tuin. Vooral tijdens het ophangen van de was is het horen van Witte was gebruikelijk geworden. Vast een raar gezicht voor de buren die de buurman de was zien ophangen en zien zingen in een taal dat zij niet begrijpen……op die ene zin dan na.

Het is ondertussen Januari en ik ben vrijwilliger bij de Australian Open tennis. Een van de 4 Grand Slam toernooien en over de gehele wereld komen mensen over om de beste tennissers van de wereld te kunnen zien spelen. Ik heb verschillende diensten en als ik op een dag een vroege shift heb loop ik in alle vroegte van het treinstation  Flindersstreet Station waar ik zojuist ben aangekomen, langs het water de laatste 400 meter naar het AO tennis park. Met de headset in mijn oren val ik niemand lastig met de muziek waar ik naar luister. Zo wie zo lastig om iemand lastig te vallen op een tijdstip dat normale mensen nog in bed zullen liggen. De nacht wordt voorzichtig dag en het wordt dus licht, als ik het liedje Witte Was in mijn oren hoor. Zachtjes zing ik mee, en als ik merk dat er werkelijk niemand op straat te zien is, maak ik er nog een paar prachtige moves bij en ik gebruik hiervoor de gehele straat. Van links naar rechts ben ik aan het bewegen en het is misschien wel jammer dat het niet gefilmd wordt, want het heeft veel weg van Gene Kelly in de film “Singing in the rain” wat toch echt een Oscarnominatie opleverde. Vol passie zing en dans ik er op los, draai mezelf om een lantarenpaal en ik merk dat ik wat harder begin te zingen en wat aan mijn conditie moet doen aangezien ik al snel erg begin te hijgen. Maar ik geef niet op en nog steeds onderweg richting AO, ga ik “prettig gestoord” door met dansen en zingen. 

Als ik bijna bij de “beruchte zin” ben van Witte was, kijk ik eventjes rondom mij heen maar er is nog steeds niemand te zien op straat. Ik kan dus rustig uithalen, en zo geschiedde. In alle vroegte zing ik uit volle borst de zin over de dure coke. Het woord Fucking komt er prachtig ritmisch uit en er komt enige trots los. Zanger zal ik wel nooit worden, maar deze voelde goed. Zo goed dat ik de muziek stop en een stukje terug zet. Hierdoor komt deze bewuste zin nogmaals voorbij. Wat een stem en wat een gevoel. Een werkelijk schitterend gevoel moet het zijn om in volle stadions een concert te kunnen geven en het publiek zien genieten van jouw stem en liedje! Nogmaals stop ik de muziek en zet het liedje weer iets terug. Daar komt die….. hupsake… “waarom is coke zo fucking duur?”  Maar deze laatste uithaal voelde toch iets minder dan die vorige en dat komt omdat ik gepasseerd wordt door een fietser en iemand op een automatisch step. Shit, vergeten om me heen te kijken die laatste keer of er niemand in de buurt was. De fietser draait zich nog wel om en geeft mij een vriendelijk lach. Die gozer heeft mij natuurlijk al over de gehele straat zien bewegen en moet daar het zijne van gedacht  hebben. En dat in uniform van de Australian Open.  Gelukkig rijden zowel de fietser als de stepper snel door en was het een kwestie van enkele seconden dat ik een beetje voor lul stond. Het is niet anders. Ik moet er eigenlijk wel om lachen en als ik uiteindelijk bij wat collega’s ben aangekomen, ga ik maar weer over tot de orde van de dag.

Na de briefing van de teamleider gaan we weer naar de verschillende locaties toe en is het wachten tot de hekken open gaan voor het publiek.  Als ik bij een van de ingangen mijn positie inneemt wordt ik geroepen door een van de security mensen. “He dancer!” en ik herken de jongen als de fietser van eerder. Ik krijg een vriendelijk compliment over mijn dance moves en dat ik vast een happy person ben. En of ik de dance moves nog eventjes voor wil doen voor zijn collega’s, die hier natuurlijk erg nieuwsgierig naar zijn. Na een aantal overdreven moves en veel gelach van het groepje beveiligers. gaan de hekken open en komen de eerste toeschouwers binnen.

Het leermoment van de dag: Misschien toch beter om de volgende keer weer in de tuin bij het ophangen van de was wat mee te zingen en te dansen, in plaats van in de stad.