Wie is Joost? 13 december 2023
Een oude schoolvriend is overleden, kanker. Het raakt je altijd weer extra als iemand van jouw leeftijd al zo vroeg om het leven komt. En terwijl ik terug denkt aan de tijd dat ik samen met die oude schoolvriend vroeger naar Stuif Es In op de TV zat te kijken, -alleen mogelijk op woensdagmiddag- spelen er in Nederland andere dingen af waar de bevolking weer een mening over heeft. Deze keer heeft het niets met voetballen of politiek te maken maar het is volgens sommige zelfs erger. Joost gaat voor Nederland naar het European songfestival 2024. Er komt in Nederland dan ook al gauw een discussie op gang of Joost nou wel een verstandige keuze is om af te vaardigen voor Nederland. De discussie heeft vooral veel te doen om de onbekendheid en de zogenaamde artistieke inbreng van Joost. De onbekendheid is vooral een generatie kloof merk ik in Melbourne. Ik ken Joost niet en de meeste van mijn generatie en oudere hebben hetzelfde. Wie is Joost? Joost Klein is de naam. Een eerste onderzoek via YouTube brengt bij de meeste oudere al direct een mening want dat is natuurlijk helemaal niets. “Dat is toch geen zingen” hoor ik iemand vertellen in een Nederlandse talkshow op TV. Nou heb ik de laatste jaren al mijn bedenkingen over de kwaliteit van de talkshows in Nederland, maar of iemand kan zingen is de laatste jaren nou niet echt het allerbelangrijkste op het European Song festival. Zolang een vrouw met een baard, rock monsters en andere nono’s het voor elkaar krijgen om zelfs tot winnaar te worden uitgeroepen, blijkt het vooral om de bijzaken te gaan in plaats van de hoofdzaak bij een zangwedstrijd namelijk het zingen. Ik was als kind nog wel enthousiast maar sinds de Finse rockmonsters met hun plastic maskers en tering muziek tot winnaar werden gekozen was de lol er voor mij al snel af. Ik bleef er toch al niet voor thuis, maar de puntentelling vond ik altijd wel geinig om te zien. De voor mij onbekende Joost moet het gaan doen en ik mag er weinig van verwachten als ik de berichtgevingen in de Nederlandse media moet geloven.
De jongere in Nederland hebben daar waarschijnlijk een andere mening over en zijn dan ook enthousiast over de keuze voor Joost. Joost is onder de jongere namelijk erg populair. Ik wil niet direct een oordeel geven dus besluit om eens via YouTube wat filmpjes te kijken van Joost. Hij blijkt een artiest te zijn, deelnemer van de slimste mens te zijn geweest in België, in Duitsland ook populair te zijn en op de grote Nederlandse festivals goed te scoren bij het publiek die een kaartje heeft gekocht. Ik zie een optreden op Lowlands en ik moet er wel om lachen. Met veel smink komt een groepje jongens het podium op onder klassieke kerken muziek en het voelt spooky aan. Na bijna 2 minuten gaat Joost los. “Wie ben jij? Ik ben een god! Ik weet zeker jij heb 7 pillen op!” Is de eerste zin en deze blijft in je hoofd hangen. Ondertussen is dochterlief naast mij komen zitten en kijkt eventjes mee. “Wie is dat?” Vraagt ze en ik zeg dat dit Joost is. Ik merk ondertussen dat ik het liedje al begint mee te zingen en het is als een irritante toon in mijn hoofd geplant. “Wie ben jij?” Zing ik en dochterlief kijkt mij aan en zegt dat ze Emma heet. Na 30 minuten zingen we samen de eerste zin hardop door het huis en we hebben lol. Het is bijzonder grappig om dochterlief “Wie ben jij? Ik ben een god!” te horen schreeuwen en ondertussen net als Joost gekke pasjes te doen. Ik merk dat het publiek erg enthousiast is en zich volledig geeft aan Joost. Ik vind het wel bijzonder om te zien. En als ik wat verder zoekt op het internet, kom ik er achter dat Joost op jonge leeftijd zijn ouders al heeft verloren. Hierover heeft hij een prachtig lied gemaakt wat Florida 2009 heet. De manier waarop hij dit ten gehore brengt op Lowland maar ook op Pinkpop is bijzonder en sommige mensen in het publiek zie ik huilen. Dikke tranen rollen over hun wangen. Een lied over het gemis van iemand is altijd bijzonder en Joost zingt hier over. Hij geeft met verschillende zinnen het verlies van iemand mooi aan. “Nooit meer Vla voor de TV. Nooit meer samen, nooit meer samen kijken naar DWDD”. Na al die jaren is het deze week nu ook voor mij van toepassing door de overleden vriend. Nooit meer samen kijken naar Stuif Es In. In ons geval niet met vla, maar met aanmaak limonade. Het gevoel is het zelfde, namelijk dat het triest is om iemand te moeten verliezen. En ondertussen draait de wereld gewoon door.
Succes Joost! Ik ben benieuwd wat het gaat worden.