Het gebeurde in November 2002 in Amerika. Ik was uitgenodigd door een zakenrelatie om aanwezig te zijn bij een bijeenkomst om over de toekomst van het onroerend goed in een grote stad te debatteren. Veel project ontwikkelaars, mensen van banken en andere hoogwaardigheidsbekleders waren hierbij aanwezig. Ik was nieuw en dus onbekend. De bevriende zakenrelatie stelde me voor aan verschillende en tevens heel veel mensen, waardoor ik van de meeste al snel de namen weer vergat. Maar er was iemand die mijn aandacht direct had, door de enige opmerking die hij plaatste die avond. Nadat ik in gesprek met andere, aan deze nieuwe meneer die bij het gezelschap kwam staan mij ook netjes wilde voorstellen, kreeg ik geen hand, ik kreeg geen naam maar wel een opmerking naar mijn hoofd. “You may have been invited, but don't make the mistake to believe you belong here.” En voor dat ik een reactie kon geven draaide deze persoon zich om en liep weg van mij en de andere personen waar ik mee stond te praten. Ik kreeg sterk het vermoeden dat hij mij iets duidelijk wilde maken en alleen daarom, slechts heel kort, bij ons kwam staan.“ I believe he wanted to be very clear from the start!” zei ik met een glimlach tegen de andere, die erg verbaasd naar elkaar keken. Er werd nog aan mij gevraagd of ik deze meneer al kende, maar toen ik hierop vermeldde dat ik deze meneer nog nooit had gezien, kwamen er opmerkingen en vooral uitleg over deze meneer die niet zo positief waren. Ongevraagd werd deze meneer het onderwerp van gesprek en kreeg ik plotseling wel heel veel informatie te horen. Ik begreep dat hij de CEO was van een familiebedrijf wat in investeringen deed, zoals onroerend goed, kunst, aandelen en start-up companies, al lang in Amerika actief was en hoog stond aangeschreven. Daarnaast vernam ik dat hij niet geliefd bleek te zijn bij zijn medewerkers, aparte familieband had met zussen en broers, een schoft eerste klas bleek te zijn wat betreft vrouwen en ook nog eens iemand die zijn neus wel eens in de poeder stopt. Op mijn vraag waarom hij zo moest reageren naar mij toe en of ik misschien een bedreiging in iets zou kunnen zijn, kwam geen duidelijk antwoord. “Maybe he doesn’t like young selfmade people?” was het enige antwoord wat ik nog een beetje zou kunnen begrijpen, maar dat is dan wel een bijzondere manier van je emoties laten zien. Ik kreeg ook een naam, Joseph. Geen idee waarom, maar de naam van deze persoon bleef wel hangen en werd door mij niet vergeten.

Bij verschillende bijeenkomsten of uitnodigingen van andere zakenrelaties daarna, merkte ik al gauw dat deze Joseph altijd aanwezig was en mij doelmatig ontweek. Het werd zelfs een beetje lachwekkend om te zien. Door een klein aantal zakenrelaties hiervan op de hoogte te brengen, werd dit sindsdien ook door andere gezien en waargenomen.

Weer een tijd later werd er door mij zaken gedaan in Amerika en kon ik wat vastgoed kopen, waarbij het plan was om te ontwikkelen en uiteindelijk appartementen te gaan realiseren. Om onduidelijke redenen kwam het realiseren van de ontwikkelingsplannen maar moeilijk op gang. Vergunningaanvragen werden vertraagd, dossiers verdwenen en meer van dat soort irritante handelingen en gebeurtenissen, zorgde dan ook voor veel ergenis. Daar waar het bij andere zaken en projecten redelijk soepel verliep, kwam er in dit project veel weerstand en tegenwerking. En dit duurde bij dit dossier wel erg lang. Na wat navraag en onderzoek werd het mij uiteindelijk duidelijk dat het bedrijf van deze Joseph achter de tegenwerking zat. En toen ook nog eens bleek dat er geprobeerd werd om medewerkers bij mij weg te halen met prachtige beloftes, was voor mij het moment gekomen om dan maar actie te gaan ondernemen. Ik ben niet zo van de agressieve aanpak als er iets niet gaat zoals ik dacht of wenste te gaan, maar dit ging wel heel ver. Bewust iemand kwaad doen vraagt dan ook om actie op het zelfde niveau of zelfs iets intensiever. Ik wilde het nog een laatste kans geven en. besloot om voor het eerst de directe confrontatie dan maar aan te gaan. Met een onverwachte uitvoering en hierbij wat Rotterdamse passie en bluf wandelde ik ongevraagd en direct zijn kantoor binnen. Dat zijn secretaresse achter mij aan kwam al roepend dat dit toch niet de bedoeling was en dat er eerst een afspraak gemaakt moest worden, kwam voor de uitvoering mij goed uit. Totaal verbaasd zag Joseph mij voor zijn bureau staan en spraak ik hem “op een bijzondere manier” aan over zijn handelen, zijn niet fraaie manier van communiceren en zijn kinderlijke manier van verstoppertje spelen. Ook zijn eerste zin die hij ooit tegen mij uitspraak kwam ter spraken. Hij wist mij, nog steeds overdonderd en verbaasd kijkend, niet meer te vertellen wat hij mij toen zei, dus moest ik hem hier aan herinneren. Aansluitend sprak ik hem toe “ This time I am not invited, and this time it is correct that I don’t belong here, but do not make the mistake to make me change my goals and put my focus completely on you. Do not treat me like that again.”

Toen ik het kantoor uitliep en aan de boze secretaresse met een glimlach vermeldde dat een afspraak maken niet meer nodig was, zag ik sommige medewerkers van Joseph met een lach op hun gezicht. Iets wat ik ook niet gauw meer zal vergeten. Blijkbaar was het goed nieuws dat de grote baas eens op zijn klote kreeg van iemand.

En daar waar ik na mijn impulsieve actie had verwacht dat ik nog meer tegenwerking zou gaan krijgen, heb ik daarna geen greintje last meer gehad van deze Joseph en prima zaken kunnen doen. Ik kwam er nadien wel achter dat deze Joseph nogal wat vijanden had en zich als een bullebak en pestkop gedroeg. Door mijn actie toen, kreeg ik ook onbedoeld een reputatie van iemand waar je niet mee moest sollen en iemand die oprecht was.

Ik heb deze Joseph daarna nog verschillende keren gezien op feestje en maar een enkele keer gesproken. De eerste keer kreeg ik zelfs een hand en een vriendelijk woord. Verrassend. Een mogelijkheid om iets met andere vastgoed bedrijven gezamenlijk te gaan doen, werd door mij afgewezen toen bleek dat het bedrijf van Joseph ook mee zou doen. Het leek mij beter om voorzichtig te zijn en niet onbedoeld verkeerde emoties en een verkeerde focus te creëren en zoiets te kunnen laten plaats vinden bij een gezamenlijk project. En doordat ik mijn bedrijven in 2005 heb verkocht, zag ik daarna nog nauwelijks zakenrelaties van toen.

Vorige week werd ik geïnformeerd dat Joseph was overleden. Bijna 20 jaar nadien word ik ongevraagd over deze Joseph nog steeds geïnformeerd. De persoon die mij dit mededeelde gaf aan dat hij naar de begrafenis wilde gaan, om er zeker van te zijn dat Joseph wel echt dood was. Ik maakte de foute grap waarom het nog zo lang moest duren voordat Joseph afscheid nam en of die dan foto’s kon maken tijdens de plechtigheid. Er werd gelachen en de vervolg vraag was of ik dan misschien nog iets positiefs wilde zeggen over Joseph. De persoon waarmee ik sprak vond dat dit namelijk iets was, wat door mij nog niet was gebeurd de afgelopen jaren. Iets positief zeggen over Joseph? Ik moest eventjes kort nadenken maar kwam toen uiteindelijk met iets positiefs over Joseph. “Tell the family that I believe Joseph had a beautiful donor body since 2002.” Klinkt toch wat vriendelijker dan “ik ben blij dat het eindelijk gebeurd is”.

Ik gun iedereen het allerbeste hoor maar sommige mensen vergeet je nooit, helaas ook wel eens de verkeerde mensen. Uit alles kan weer iets worden geleerd, wat je als mens beter zou kunnen maken.

Blijdschap kent soms ook rare vormen, dus ik neem nog een wijntje nu ik in een goede bui ben.